Amsterdam 1934 Vennootschap "Veritas"
Geboren te Amsterdam op 9-1-1888 overleden in Diemen op 16-3-1940
Slechts 52 jaar oud.
Martinus was ambtenaar en later redacteur van christelijke geïllustreerde weekbladen. In navolging van zijn broer Hendrik in 1912 vertrok hij in 1913 naar Ned.-Indië (Semarang) als ambtenaar waar hij vele jaren verbleef.
Broer Hendrik (officier machinist op de onderzeeboot KIII) werd op oudejaarsdag 1920 vermoord in Cheribon (Ned.-Indië). De toenmalige woonplaats van Martinus.
Veel van zijn boeken spelen in Ned.-Indië waarin tevens zijn protestantse levensbeschouwing tot uiting komt.
Uit Nieuwsblad van het Noorden van 4-12-1934
De kris des doods is het wapen, waarmee de Shoeta, een Indische geheime secte, haar vonnissen voltrekt. Zij bedreigt voortdurend een vooraanstaand Nederlandsen financier, totdat twee detectives er zich mee bemoeien. Een spannend verhaal.
Uit Westfriesch Dagblad van 4-12-1934
Een deel van het lezend publiek houdt van de dective-romans en daar is niets op tegen, wanneer het tenminste niet wordt opgeschroeft tot ongezonde sensaties en er nog belangstelling overblijft voor het werk van hoogere kwaliteit, dat op de boekenmarkt verschijnt. Met „De kris des doods” heeft M. v. d. Hilst in het detectieve-genre een heel goed boek geschreven, dat op de plank naast de Ivanssen gerankschikt kan worden. Buitenlandsche achtergrond had de schrijver niet noodig, de roman speelt in een zuiver Hollandsch milieu, waarbij de verrichtingen van een Javaansche sekte de geheimzinnige sfeer brengen. Een bankiersfamilie in den Haag, een mysterieuze villa bij Wassenaar en daar tusschen een spanning, die direct bij het begin den lezer pakt en hem niet eerder loslaat, dan nadat hij dit boek in één ruk heeft uitgelezen. Dat v. d. Hilst dit heeft kunnen bereiken zonder geforceerde capriolen, doch met een gezonde verwikkeling is de beste aanbeveling voor deze goeden detectiveroman
afbeelding collectie M. Smith
js
A. L. van Kersen 1954
familienaam niet voor, Marolle is wel een gehucht in België. Volgens Lectuur-Repertorium is het wel degelijk een Nederlands auteur. Er bestaat van dit boekje dus een ingenaaide en een gebonden uitgave. Waarschijnlijk geen groot verkoopsucces gezien het feit dat er tot 1927 mee geadverteerd wordt. Op beide illustraties is heel vaag rechtsonder de naam van de illustrator te zien. Op de geel/zwarte zoiets als Frans bondeg en op de zwarte iets als J.Punckel. Diegene die meer weet wordt vriendelijk verzocht dit te melden.
, 1963
in Semarang en overleden 13/6/1927 in Noordwijk. Schreef ook onder ps Mathilde en Max van Ravensteijn. Groeide op in een katholiek gezin als oudste dochter van onderwijzer Carel Sloot. De familie Sloot verhuisde in 1871 naar Nederland en vestigde zich uiteindelijk in Roermond. De schrijfster verhuisde in de jaren 80 naar Amsterdam waar ze samenwoonde met haar vriendin Lena Scheffer. Haar eerste publicatie werd op 17/2/1872 geplaatst in het Katholioke Stuiversmagazijn. In 1874 verscheen haar eerste roman “De jonkvrouw van Groenenrode” onder haar ps Melati van Java. In de meeste van haar romans figureren opmerkelijke vrouwen, standsverschillen en vooroordelen jegens Indische vrouwen en de
onderwaardering van Rooms-katholieke vraagstukken. Zij kende een grote populariteit. In 1921 was haar 2-delige roman “Hermelijn” nog steeds het meest uitgeleende bibliotheekboek. Veel werk werd ook vertaald , vooral naar het Duits. Van veel romans is het jaar van uitgifte (nog) niet te achterhalen, maar zeker 10-15 romans gingen aan Ontmaskerd vooraf. In totaal schreef ze 50 boeken.
